ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਪਿਆਰੀ ਲਗਦੀ ਸਾਦਗੀ ਉਸਦੀ ਹਰ ਇਕ ਤੋਂ ਨਿਆਰੀ ਲਗਦੀ ਸਾਦਗੀ ਉਸਦੀ।

ਸਾਦਗੀ ਉਸਦੀ ਚੰਦਨ ਦੀ ਮਹਿਕ ਵਰਗੀ, ਲਕੋਇਆ ਕਿੱਥੇ ਲੁਕਦੀ ਏ। ਮੁਹੱਬਤ ਮੇਰੀ ਧੁੱਪ ਵਰਗੀ, ਮੁਕਾਇਆ ਕਿੱਥੇ ਮੁੱਕਦੀ ਐ। ਨਰਾਜਗੀ ਓਹਦੀ ਸਮੁੰਦਰ ਵਰਗੀ, ਸੁਕਿਆਂ ਕਿੱਥੇ ਸੁਕਦੀ ਐ।

ਸਾਦਗੀ ਉਸਦੀ ਪਛਾਣ ਉਸਦੀ ਸੋਹਣੇ ਜਿਹੇ ਮੁਖ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਉਸਦੀ ਸੂਰਤ ਉਸਦੀ ਸੀਰਤ ਉਸਦੀ ਅਦਾ ਵੀ ਥੋੜੀ ਨਾਦਾਨ ਉਸਦੀ ਭੋਲੀ ਹੈ ਛਿੜੀ ਹੈ ਗੱਲ ਜਿਸਦੀ ਹੁਨਰ ਉਸਦੇ ਤੋਂ ਰੂਹ ਅਣਜਾਣ ਉਸਦੀ ਟੁੱਟੇ ਜਿਹੇ ਮੇਰੇ ਦੇ ਵਿਚ ਹੱਸਦੀ ਸਾਦਗੀ ਉਸਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਉਸਦੀ।

ਸਾਦਗੀ ਉਸਦੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਗਈ, ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਉਸਦੀ ਹੋ ਗਈ।

ਲੋਕਾਂ ਦੇ Brand ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੇ, ਸਾਦਗੀ ਉਹਦੀ ਲੱਖ ਦੀ। ਉਹਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਨੀਵੀਂ, ਓਹਦੇ ਤੇ ਸਭ ਦੀ। ਮੂਰਤ ਲੱਗੇ ਉਹ ਦੂਰੋਂ ਰੱਬ ਦੀ, ਕਰਮਾਂ ਨਾਲ ਇਹੋ ਜੀ ਲੱਭਦੀ।

ਸਾਦਗੀ ਉਸਦੀ ਦੀ ਕੀ ਗੱਲ ਕਰਾਂ, ਫੁੱਲ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਦਿੰਦੇ ਪਰ, ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਕਦੇ ਨਾ।

ਸਾਦਗੀ ਉਸਦੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਕਵਿਤਾ, ਸਰਲ ਪਰ ਬਹੁਤ ਗਹਿਰੀ।

ਸਾਦਗੀ ਉਸਦੀ ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੀ, ਮਾਸੂਮੀਅਤ ਵੀ ਕਮਾਲ ਆ। ਲਫਜ਼ਾਂ ਚ ਪਰੋ ਲਵਾਂ ਤਾਰੀਫ਼ ਉਸਦੀ, ਇਹ ਸਾਡੀ ਕੀ ਮਜ਼ਾਲ ਆ। ਕੋਈ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਓਹਦੇ ਵਰਗਾ, ਉਹ ਤਾਂ ਖੁਦ ਹੀ ਕਮਾਲ ਆ।

ਸਾਦਗੀ ਉਸਦੀ ਰੱਬ ਦੇ ਨੂਰ ਵਰਗੀ, ਕਦੇ ਮਹਿਬੂਬ ਕਦੇ ਦੋਸਤ ਕਦੇ ਰਹਿਨੁਮਾ, ਕਦੇ ਰੂਹਾਨੀ ਜਿਹੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਸਰੂਰ ਵਰਗੀ।